Katalog zbiorów

Kenia to bezkres pomarańczowej ziemi, z której wyrastają, niczym parasole, akacje i baobaby, które wyglądają jak drzewa zasadzone do góry nogami. To przepiękni Masajowie, którzy nucą transowe pieśni i coraz częściej zapraszają przyjezdnych do swoich glinianych chat. To też smak i zapach kawy, którą możemy delektować się na tarasie lodży z widokiem na Kilimandżaro, jedną z najpiękniejszych gór świata (oficjalnie leży na terenie Tanzanii). Ale to nie roślinność ani krajobrazy są magnesami Kenii tylko zwierzęta. Niepoliczalne stada gnu, zebry, dostojne żyrafy, władcze lwy, gepardy, hipopotamy, miliony różowonogich flamingów, nosorożce, strusie, małpy, bawoły i setki innych gatunków, spośród których najbardziej zjawiskowe są słonie. I to nie tylko z powodu rozmiarów. Słonie są inteligentne, wrażliwe, piękne, mądre i dzielne. Potrafią kochać, tęsknić, wiedzą co to współczucie i solidarność. Każdy kto kiedykolwiek kupił sobie przedmiot wykonany z kości słoniowej powinien się wstydzić. Bo każda taka pamiątka oznacza śmierć kolejnego pięknego zwierzęcia, a żaden przedmiot nie jest wart takiej ofiary. Odwiedźcie koniecznie sierociniec dla słoników, którym zabito mamy, prowadzony przez Daphne Sheldrick. Wpłaćcie na konto jej fundacji hojny datek, bo dzięki tej wyjątkowej kobiecie zwracamy Matce Naturze to, co jej ukradliśmy. I zastanówmy się jak wyglądała nasza planeta zanim swoje porządki zaprowadził na niej zachłanny człowiek...

Tym razem Martyna Wojciechowska zabiera nas do barwnego Meksyku. Dzięki książce "Meksyk. Kobieta na krańcu świata" dowiemy się, jakie plemię Indian może biec przez 3 dni bez przerwy i czy istnieje na świecie kościół, którego wierni czczą Coca-Colę. Poznamy także plemię, które uważa się za potomków mistycznych Majów. Autorka, ukazując Meksyk, chce uzmysłowić nam, jak bardzo fascynujące jest to miejsce ze swoimi mniejszościami etnicznymi i bajecznie kolorowym folklorem. Znajdziemy w nim starożytne świątynie, imponujące piramidy Majów i Azteków, setki kilometrów pięknego piaszczystego wybrzeża, rafy koralowe kuszące bogactwem życia podwodnego, gigantyczne jaskinie połączone podziemnymi rzekami, ogromne, zjawiskowe kaniony i wulkany oraz targowiska, na których można stracić majątek...

Gdybym miała wybrać kraj, w którym chciałabym spędzić resztę życia, byłaby to Republika Południowej Afryki. Jest tam wszystko, czego potrzeba mi do szczęścia! Nieograniczony dostęp do oceanu z najlepszymi na świecie miejscami do nurkowania z rekinami i towarzyskimi fokami, są też idealne plaże. Kapsztad pełen restauracji serwujących jedzenie z każdego zakątka Ziemi. I te doskonałe lokalne wina, należące do najlepszych, jakie piłam!
Ale wystarczy wyjechać kawałek w busz, żeby mieć dzikie zwierzęta na wyciągnięcie ręki i zapierające dech w piersiach przestrzenie. Bowiem w RPA ziemia rodzi nie tylko diamenty i złoto, ale są tu też jedne z najbardziej malowniczych kanionów na świecie, najstarszych gór i najwyższych wodospadów. A większość mieszkańców uśmiecha się od ucha do ucha, twierdząc, że to kraina wiecznej szczęśliwości. Niektórzy są tak wyluzowani, że zaadoptowali hipopotama, mieszkają z nim w domu i traktują jak własne dziecko...

Odległość z Wyspy Samoa do Polski to 22,5 tys. kilometrów. Wynika z tego, że wyprawa tam i z powrotem to (dosłownie) podróż dookoła świata bowiem tyle wynosi obwód ziemi. Kraj ten leży w Oceanii, pomiędzy Hawajami a Nową Zelandią i jest prawdziwym rajem. Owoce można tu zrywać wprost z drzew, najwygodniej spać na plaży pod gołym niebem, można kąpać się do woli w ciepłym oceanie, wygrzewać na słońcu, a za strój wystarczy nam kawałek materiału nazywany lava-lava i klapki, choć nawet premier kraju chodzi w siedzibie rządu na bosaka. Na Samoa nikt się nigdzie nie śpieszy, nikt na nikogo się nie złości, za to wszyscy się do siebie uśmiechają i są dla siebie mili. To zaledwie 200-tysięczne państwo może się poszczycić najmniejszym na świecie odsetkiem przestępstw i najmniejszą liczbą wypadków samochodowych (ograniczenie prędkości na całej wyspie to 40 km/godz). Każdy też może być tu kim chce. Dlatego to właśnie na tej wyspie żyją fa`afafine - mężczyźni o duszach kobiet. Świat zachodni nie rozumie tej kultury, więc mówią o nich "trzecia płeć". Niesłusznie.